vrijdag 12 december 2014

Onno

Ach, wat is dat nu toch zuur voor Onno Hoes, die zijn ontslag als burgemeester heeft genomen. Maar hij laat het er niet bij zitten, want zijn privé leven heeft niks met zijn werk te maken. Maar een burgemeester beschouw ik als ambtenaar.

Het relletje bracht mijn herinnering terug naar de tijd, omstreeks 1970, dat mijn echtgenote bij de Nederlandse Onderwijs Film ging werken. Dat instituut verhuurde films aan scholen. Ik herinner me dat de films tijdens de biologielessen bijna altijd vastliepen; ik vermoed dat het aan de projector lag, of aan de technische onkunde van de lerares, maar hoe dan ook, de films waren beschadigd en moesten gerepareerd worden. Dat repareren was het werk wat ze moest doen.

Haar arbeidsovereenkomst was volmaakt duidelijk: ze moest een onbesproken leven leiden, het statuur van de destijds nog onkreukbare ambtenaar niet in diskrediet brengen, volgens mij mocht ze ook geen café bezoeken, zelfs niet voor koffie. Voornamelijk herinner ik me dat ik de voorwaarden totaal uit de tijd en belachelijk vond. Ach, als je in een kantoorgebouwtje films repareert dan sta je hoe dan ook niet echt in de publieke belangstelling.

Maar als je burgemeester van een redelijk grote stad bent lijkt het me dat je wel op je klompen kan aanvoelen dat je gedrag in de media komt. Ik ben benieuwd wat er in zijn arbeidsovereenkomst staat. Ik vermoed dat er zeker in staat dat je 24 uur per dag burgemeester bent. Zou er met Onno nog iets anders aan de hand zijn, iets wat beter verzwegen kan worden? Ik kan me niet herinneren dat toen Pim Fortuijn voortdurend in de media te zien was, iemand zich stoorde aan zijn liefdesleven. Ik begin een complot rondom Onno te vermoeden...