E. Muziek

Ik las het voor musici en zeker ook voor technici geweldig interessante boek “On the threshold of Beauty” (2013) geschreven door Kees Tazelaar. Het behandelt onder meer de invloed van Philips op de ontwikkeling van de elektronische muziek in Nederland van 1925 tot ongeveer 1965.
Wat ik nu interessant vind: ik heb het gevoel dat iedereen dezer dagen ongeveer weet wat er met “elektronische muziek” wordt bedoeld: zo iets als “muziek die uit luidsprekers komt en die door de andere klanken, geluiden en ritmische structuur helemaal niet lijkt op de muziek die je in een concertzaal gewoonlijk hoort”.

Maar in de jaren 50 van de vorige eeuw was er een - voor onze tijd - nogal wonderlijk aandoende discussie over de term “elektronische muziek”. Sommigen waren van mening dat muziek die uit een radio of platenspeler komt elektronische muziek is. Deze toestellen werden als een soort muziekinstrument beschouwd. Voor mij kwam die opvatting als een verrassing, maar eigenlijk vind ik er wel een kern van waarheid in zitten. Immers, een radio geeft echt niet het originele geluid uit bijvoorbeeld de concertzaal weer. Dat was destijds het allerbelangrijkste streven van musici en technici: het geluid weergeven zoals het “in het echt” klonk. High Fidelity! Nu, we weten hoe dat streven is ondergesneeuwd...

Een Hammond orgel (gepatenteerd in 1934): daarmee maakte je volgens anderen geen elektronische muziek. Dat verbaasde me ook wel weer een beetje, maar toch begrijp ik de gedachte omdat de tonen opgewekt werden met een mechanische generator (beter bekend als toonwielen). Het instrument is daardoor niet helemaal elektronisch. Verder leek het geluid in de verste verte niet op oudere, wel geheel elektronische instrumenten zoals de Theremin (1919) en de Ondes Martenot (1928), die heel andere klanken konden produceren. Je zou ze als voorloper van de synthesizer kunnen beschouwen.
Een andere vorm van elektronische muziek is: opnamen van “gewone” geluiden bewerken zodat die geluiden sterk van klank en/of toonhoogte veranderen.

Met hedendaagse synthesizers kan je heel goed “elektronische muziek” maken, op veel eenvoudiger manier dan die componisten het in de jaren 50 moesten doen! Zeker als je ook nog gebruik kan maken van software waarmee je samples eenvoudig kan bewerken. Samples kunnen tegenwoordig “in real time” op het podium worden bewerkt; de jazzmusicus Luc Houtkamp werkt bijvoorbeeld met die techniek. De drenzerige producten van DJ’s noemt men vreemd genoeg geen “elektronische” muziek, hoewel toch alle geluiden uit een doosje komen. De eerste pop-achtige beginners, zoals Art of Noise, vond ik de aardigste muzikale vondsten hebben.

Het lijkt er op dat veel mensen een aangeboren gevoel hebben voor wat “elektronische muziek” genoemd mag worden. Van dat soort waarnemingen word ik een beetje blij.

Rood, Blauw

Ik moet zeggen: heel soms zitten er leuke kanten aan voetbal:

Een voetbalstadion in Brazilië: alles is blauw, de stoeltjes, de shirts, de wanden, eigenlijk alles behalve het gras en de brandblussers, want die laatsten zijn rood: dat is wettelijk verplicht. Logisch: het is wel veilig als je zo een hulpmiddel makkelijk kan vinden.

Een ander voetbalstadion in dezelfde stad in Brazilië: alles is rood, de stoeltjes, de shirts, de wanden, eigenlijk alles behalve het gras en de brandblussers, want die laatsten zijn rood: dat is wettelijk verplicht. Logisch: het is wel veilig als je zo een hulpmiddel makkelijk kan vinden.

Opdracht: bereken voor beide stadions de overlevingskans bij brand en geef aan welk stadion uw voorkeur heeft als u daar een belangrijke internationale wedstrijd moet organiseren.

Volkert

Ik ben het eigenlijk spuugzat, de uitvoering van ons rechtssysteem. Althans: Ik wil nu wel eens weten wie er opdraait voor de kosten van al het gedoe omtrent Volkert van der Graaf. Een ordinaire moordenaar, die het verdomde om dierenmishandeling via de reguliere kanalen te bestrijden. Die door de Nederlandse burger gedurende de detentie is gevoed, gekleed en medisch behandeld, medisch vermoedelijk beter behandeld dan de gemiddelde burger die een gigantisch eigen risico heeft. Beter behandeld dan een bijstandsmoeder, beter behandeld dan de mensen die gebruik moeten maken van een voedselbank. Want Volkert is  - zeker voor juristen - een vreselijk Belangrijk Persoon.

Mijn dringende vraag: Op wie gaan we alle kosten van juridische bijstand, logies en maaltijden, bemiddeling voor woonruimte (gewone burgers kunnen dat zelf uitzoeken...) van een doodgewone schoft verhalen? Ik geloof maar al te graag dat er heel wat juristen klaar staan om, onder het mom van rechtspleging, allerlei voorkeursbehandelingen te bepleiten voor moordenaar Volkert. Immers: uurtje – factuurtje, en dat tikt lekker aan bij zo een handelsobject.

Ik ben geen tegenstander van de doodstraf. Immers: dan zijn we goedkoop van het tuig af. Mocht later blijken dat het toch een foutje was (kan ik me haast niet voorstellen met ons rechtssysteem): helaas, pech gehad. Wrong place, wrong time. Kismet. Karma. Weg ermee. Opsluiten in een “inrichting” is een alternatief, maar met een restrictie: als de patient genezen is verklaard en daarna toch in de fout gaat, moeten de personen  die de “genezen” verklaring hebben getekend dezelfde straf ondergaan als de “zieke” had moeten krijgen, als deze als gezond beschouwd zou kunnen worden.

Logo Den Haag

Voor mij nogal verrassend: in een wijkblaadje lees ik dat de gemeente Den Haag een nieuw logo gaat krijgen, een plaatje met de tekst “vrede en recht” er bij. Wat mij bijzonder verheugde, is dat de aloude Ooievaar terug is in het logo. Nu niet meer zo modernistisch gestileerd, die vliegende ooievaar leek meer op een reiger, maar het oogt nu als een zeventiende-eeuws wapenschild.

Het leuke vind ik dat het logo van de Stad Den Haag, “de vlieger” nog blijft bestaan, maar nu ineens “label” heet. U leest het goed: de “Stad Den Haag” is kennelijk iets anders dan de “Gemeente Den Haag”. Volgt u het een beetje?

Ik ben heel tevreden met de gedachte dat ambtenaren op deze manier een heel listige weg hebben gevonden om die belachelijke vlieger een stille dood te laten sterven. Pompeus aangekondigd en verwelkomd met een feestje van 80.000 euri, ontworpen door de fotograaf Anton Corbijn (hoe zijn ze toch op dat idee gekomen! zo iets laat je door een graficus ontwerpen) die er vast wel aardig van gefeest heeft. Maar het zal duidelijk zijn dat de stad stiekem gewoon weer een ooievaar gaat gebruiken.

Ach, die Corbijn is vooral heel goed in het fotograferen van popgroepen. Zo ver ik het kan bekijken, schiet hij bij een optreden gewoon een paar duizend foto’s: er zitten er altijd wel een paar bruikbare bij. Als je die dan in zwart-wit en grofkorrelig afdrukt lijkt het een lekker rauw zestiger jaren beeld. Ik ben nog steeds nieuwsgierig wie op het idee is gekomen om Corbijn de opdracht te geven.

Da??? Lama

Even kort dan: de Dalai Lama was een tijdje geleden in Nederland. Ik heb me zeer vermaakt met de nieuwslezers die kennelijk niet weten hoe die man nu ook weer wordt genoemd. Ik hoorde “Dalia Lama”; “Dailai Lama”; “Daila Lama”; “Dala Lama”. En dat terwijl zijn naam al tientallen jaren bekend is! Zo te zien wordt die naam, of misschien beter: titel, wel goed gespeld. Dus wat is dat nu toch met die nieuwslezers?

Er zijn meer van dat soort grappige zaken te ontdekken, zoals het uitspreken van de naam Arkansas. De amerikaan zal zo ongeveer “Arkensow” zeggen en dat doen sommige nieuwslezers dan ook. De meeste nederlanders zullen gewoon ”Arkansas” zeggen. Meer varianten heb ik nog niet gehoord.

Maar de Dalai Lama blijft een probleemgeval... een paar dagen geleden ontdekte ik dat AH chocococoscake verkoopt. Dat komt vast niet in het nieuws: jammer, want ik ben benieuwd wie daarover zou struikelen...

Ombudsman

Ik vermoed een kleuterschool-achtig machtsstrijdje rondom de benoeming van de ANWB directeur die graag (mijn interpretatie) ombudsman wil worden. Ombudsman, het klinkt zo sympathiek, maar ik heb alsmaar het gevoel dat het een baantje is dat bestaat om de gewone Nederlander gerust te stellen onder het motto: “we doen hier de dingen eerlijk”. Nou, die klokkenluiders hebben hoe dan ook niks aan de ombudsman (o ja, lees vanzelfsprekend ook ombudsvrouw) gehad. Maar het is vermoedelijk wel een riant gehonoreerd baantje. Overigens staat de ombudsman voor een grote organisatie met een hoop juristen.

Ach, eerlijk? Ik dacht dat er iets te kiezen zou zijn, maar er is maar 1 persoon voorgedragen. Is dat eerlijk? Wat valt er te kiezen?

Nu heeft die man vier jaar geleden een opmerking over taxichauffeurs gemaakt waarmee hij het vermoeden wekte dat zijn vrouw niet veilig zou zijn bij een Marokkaanse chauffeur. Ik heb persoonlijk het vermoeden dat Marokkaanse bestuurders alerter zijn op verkeerssituaties dan Nederlandse bestuurders, maar daar dat komt door mijn ervaring in Arabië en daar gaat het niet om. Als Marokkaanse taxibestuurders voortdurend oudere dames lastig zouden vallen is hun handel ook snel over, dus ook dat lijkt me onzin. De Marokkanen waren (jammer genoeg gestimuleerd door foute vrienden) op hun geslachtsdeel getrapt. Maar ach: de ombudsman is iemand die voor de Nederlandse burger is bedoeld. Dus ook voor de Nederlandse burger die een Marokkaanse oorsprong heeft. Wordt het geen tijd dat die laatsten eens gaan denken over wat ze nu zijn: Marokkaan of Nederlander? Beschouwen ze zich als Nederlander dan lijkt me dat ze geen bezwaar hebben tegen de benoeming, beschouwen ze zich liever als Marokkaan dan moeten ze niet mekkeren. Of meet men zich een nationaliteit / paspoort aan die afhankelijk van het moment het beste uitkomt?

En nogmaals: Ach, eerlijk? Heeft men al eens nagegaan wat de achtergrond van de Marokkaanse klagers is, zoals hun Twitter- of Facebookberichten bekijken?

Als ik op vakantie ga naar een buitenland dan probeer ik van te voren wat van de taal te op te pakken.
Als ik in een ander land zou gaan wonen, dan zou ik de taal zo goed mogelijk leren en de plaatselijke zeden respecteren. Als mijn echtgenote zich daar in een tent zou moeten kleden, dan zou ik er niet heen gaan, tenzij ze er geen bezwaar tegen heeft. Als zou blijken dat een hoop Nederlanders die in “mijn” buitenland wonen en zich misdragen, dan zou ik daar afstand van nemen en me er voor schamen.
Ik vermoed dat dit een geheel verkeerde instelling is. Dat bewijzen sommige Marokkanen. Gewoon een grote bek hebben: de Nederlander slikt het wel. Die denkt: laten we Ali B een podium geven, dan stop het gezeur in de buurthuizen wel.
Ik zal wel een beetje veel geschift zijn. Ik hoor het wel. Gelukkig ben ik al vrij dicht bij de dood, en van het gezeik af.

Hersenletsel

Je kon er op wachten: begin april in het nieuws: de gevaarlijkste sporten waar je hersenletsel van kan oplopen zijn: 1: paardrijden; 2: wielrennen; 3: voetballen. Voetballen verrast me niet zo, want er wordt immers heel veel gevoetbald zodat er vast ook heel veel kopballen zullen voorkomen. Of “per ongeluk” kopschoppen.
Wat me een beetje verbaast: motorrijden wordt niet genoemd, en wat me nog meer verbaast: de bokssport wordt niet genoemd. Hersenletsel veroorzaken is immers het doel of minstens een bijproduct van die sport.

Een weekje later meldt het nieuws dat er tegenwoordig veel sportfietsers verongelukken. De ongelukken gebeurden vooral op fietspaden. Dat kwam door het snelheidsverschil met de gewone fietser. Ook vermoedde men dat sportfietsers van mening zijn dat anderen hen de ruimte moeten geven. Dat verbaasde me helemaal niet: het lijkt er op dat ongetrainde sportfietsers een stofje in hun lijf aanmaken waardoor hun hersens “op zwart” gaan en ze daardoor alleen nog maar heel hard willen doorfietsen. Het betreft vooral mannen van boven de veertig die bij de eerste hulp terecht komen. Die schijnen iets te moeten bewijzen, maar dat doen ze kennelijk vooral in het weekend en niet volgens een goed trainingsplan.
Het verhaal sloot perfect aan op mijn ervaringen op fietspaden: In de duinen zag ik kalm fietsende gezinnetjes: moeder met kindje voorop, peuter die nog niet zo lang kan fietsen een beetje wiebelig er naast, vader als hekkensluiter. Achterop komen een paar zwaar hijgende en wild bellende mannen met glimbroeken op sportfietsen die ER LANGS MOETEN!! Soms vloeken ze ook nog en een keertje spuugde er een naar die familie van slome duikelaars.

Je verwacht het al: het idee was om fietspaden aan te passen opdat de sportfietsers zo snel mogelijk buiten de stad komen. Ach, dat is waar ook: de Tour des Pharmaciens komt er weer aan.

Leenstelsel

Ja, de SP is tegen het leenstelsel want “Het verhaal dat de fietsenmaker niet hoeft mee te betalen aan de studie van de dokter” is onzin. Inderdaad: de fietsenmaker heeft net zo veel belang bij een dokter als wie dan ook. Maar daar gaat het dan ook niet over. Het gaat over een financiële prikkel om van de studenten het kaf van het koren te scheiden. Immers, als je verder gaat studeren dan weet je van jezelf wel of je een redelijke kans hebt om de studie af te ronden. Tenminste: ik veronderstel dat je als 19- of 20-jarige wel zo een beetje weet wat je qua studie aankan.
Ik kan me goed voorstellen dat er een hoop studenten zijn die het wel best vinden om de werkloosheid uit te stellen met een door de basisbeurs betaalde studie, terwijl ze weten dat ze er toch niks van zullen bakken of hoe dan ook geen zin in studie hebben; daar mag wel een rem op komen. Als de ouders willen betalen: geen probleem want als je de studie niet afrondt krijg je geen zakgeld meer...

In Ierland heb ik jaren geleden tijdens vakanties nogal eens een lift gegeven aan studenten die vertelden dat ze “een rondje door hun geboorteland maakten als een soort afscheid”. In Ierland was het leenstelsel. Ze hadden hun studie afgerond (ik noem een bioloog die in Japan ging werken omdat er in Ierland geen baan voor hem was) en nu moest de schuld afgelost worden. Ik weet niet of dat erg is: iemand met een afgeronde studie op universitair niveau zal zeker in staat zijn om die aflossing te zijner tijd te volbrengen. Ik pleit voor een soepele aflossingsregeling, want werk is wellicht ondanks je kennis moeilijk te verkrijgen.

Je hoort tegenwoordig (maar ook vroeger) vaak dat hoog opgeleiden, als ze solliciteren op werk beneden hun niveau, niet aan de bak komen juist omdat ze hoog opgeleid zijn. Dat verhaal hoor ik al minstens 30 jaar. Lulkoek dus, over alles kan je onderhandelen. Advies aan de hoogopgeleide: begin een (re-)integratiebureau! De overheid betaalt je bakken met geld zonder dat er enige verplichting van belang tegenover staat!

Op BNR hoorde ik vanmorgen (29 mei) weer dezelfde onzin over “dat 50+ ers niet meer aan werk komen”. Dat verhaal hoor en lees ik ook al bijna 30 jaar. Vreemd: ik werd op hoge leeftijd nog benaderd door een detacheringsbureau dat mijn gegevens op Monsterboard had gevonden (ik dacht dat ik ze onzichtbaar had gemaakt). Dat komt omdat er geen technici meer zijn! Ik heb nooit last gehad van het 50+ probleem, want ik ken een technisch kunstje waaraan nog steeds behoefte bestaat. Kom in de werkelijkheid van vandaag: er is geen behoefte aan alweer een coach, adviseur, administratief medewerker, manager, procesketen-analysator, kwaliteitscontroleur of andersoortig administratief volk. Dat werk heeft de computer allang overgenomen (a little pun intended). Loodgieters, tegelzetters, metselaars, elektromensen, klimaattechnici, tolk-vertalers, etc. etc. die moeten we hebben!