Ontdooien

Zomaar een stukje badineren.

Dit naar aanleiding van een programma over klimaatverandering: Ontdooien. Alweer een eigenaardig woord. Men zegt: “Het kan vriezen, het kan dooien”. Dus niet: “Het kan vriezen, het kan ontdooien”. Als het gevroren heeft, en het wordt warmer weer, dan zeggen we “Het dooit”. Halen we een diepvriesmaaltijd uit de koelkast, dan laten we die ontdooien. Andersom spreken we van “invriezen” en niet “bevriezen” en we zeggen al helemaal niet “ik ga de puree even vriezen”. Dan is het weer: “invriezen”.

Het is me een raadsel waarom we voor het ontvriezen twee woorden hebben gemaakt. De permafrost ontdooit, maar in het engels van de documentaire was het “thaw”, dus de engelse taal lijkt geen twee vormen te hebben. Als je ijs van de voorruit wilt verwijderen is dat “defrosting”. Dat noemen wij dan weer “krabben”... En de Engelsen doen “icing” op een cake. Dat noemen wij dan “glacé” maar dat is dan weer Frans.

Ondanks dat de betekenis eenieder meestal wel duidelijk is, blijf ik woorden met “ont” een beetje vreemd vinden. Ontfermen. Ontduiken. Ontplooien. Ontvreemden. Ontlopen is niet stoppen met lopen, eerder het omgekeerde. De letters “ont” kunnen dus zowel een actie als het tegendeel daarvan bewerken.
Ontploffen lijkt weer logisch: is dat de plof ergens uit halen? Ontmaskeren. En wat dacht u van Ontkennen? Het kan zijn dat je iets niet kent, maar toch kan het ook wijzen op een vorm van bewust geheugenverlies. Dat kennen we wel. Uit het dagelijkse nieuws.

Discriminatie

Ik heb wat omschrijvingen uit Wikipedia geplukt, dus er is geen garantie op de betrouwbaarheid van de informatie.

Er wordt heel wat over gekletst, over discriminatie, ofwel "het maken van onderscheid". Want het mag niet. Althans, sommige soorten discriminatie mogen niet. Vooral die soort waarin groepen mensen worden weggezet onder een bepaalde noemer ofwel "het onrechtmatig onderscheid maken tussen mensen of groepen".

Raar: juristen die bepalen wat een onrechtmatig onderscheid is. Hun punt is: Discriminatie staat het grondbeginsel dat zegt dat alle mensen gelijk zijn, in de weg.
Daar begint het probleem al: het grondbeginsel deugt niet, want mensen zijn helemaal niet gelijk. Je zou wellicht beter kunnen vinden dat alle mensen gelijkwaardig zijn, maar gelijk zijn ze zeker niet. Mensen in gelijke omstandigheden gelijk behandelen, dat is ook een welluidende en bemoedigend klinkende zin. Maar het slaat nergens op: de omstandigheden zullen nooit exact gelijk zijn; en omdat ook juristen mensen zijn, zal hun oordeel wisselen met de omstandigheden en hun persoonlijke opvattingen. Zelfs zullen ze “met de tijd meegaan” zodat straffen voor hetzelfde vergrijp in de loop der tijd verschillend zullen uitvallen. Ook verschillen straffen per cultuur: ik hoor net op de radio dat Afghanistan de steniging weer wil invoeren als straf voor overspel. Ik geloof niet dat er veel Nederlanders zijn die daarvoor warm lopen.

Stel: 1] De winter komt er aan en ik wil een warme trui kopen. 2] Ik discrimineer niet, in de zin van “geen onderscheid maken”. Dan loop ik dus de eerste de beste kledingzaak binnen, pak de eerste de beste trui, reken af en klaar ben ik.
Iedereen begrijpt dat dit mallepraat is: men kijkt eerst eens rond in diverse winkels, men heeft een idee over de maat, het model, de kleur, de stof, het merk(je), de prijs en mogelijk nog meer aspecten. Iedereen discrimineert bij de aanschaf van een trui.

Kom je te werken bij een bedrijf, dan heb je collega’s. Iedereen kent de ervaring dat je met de één veel beter kan opschieten dan met de ander: dat is nu eenmaal de wisselwerking tussen al die verschillende mensen. Mensen zijn heel wat ingewikkelder dan truien, dus er zijn logischerwijze heel wat meer aspecten om als mens een ander mens te discrimineren. Psychologen vertellen dat je indruk van een ander al in de eerste drie seconden van de ontmoeting wordt bepaald! Ik hoop dat die eerste indruk nog bijgesteld kan worden! Immers: er is ook maar één kans op een tweede indruk. Enz.

Kortom: iedereen discrimineert de ander, maar men zegt dat doorgaans niet meteen hardop. Dat heeft ook weinig zin, want de ander zit niet bij je aan tafel om mee te eten. Maar mogelijk is dat wel, na een tijdje, als de discriminatie wederzijds gunstig uitvalt.

Niemand is gelijk aan een ander. Zelfs één-eiige tweelingen zijn niet precies gelijk. Al in de kleuterschool zal je kunnen waarnemen dat er groepjes ontstaan. Een groepje houdt bijvoorbeeld van balspelen, de onhandigen mogen er niet aan meedoen: pure discriminatie. En dat blijft zo, tot het eind van het leven. Iedereen discrimineert. De discussie over discriminatie zal dan ook nooit stoppen. Wel jammer, want er zitten een hoop zeurpieten bij die discussie... maar soms schrijft iemand er een boek over dat door velen erg leuk wordt gevonden, bijvoorbeeld: “Allemaal Nette Mensen”.

Banken & Service??

Ik kwam op dit stukje omdat ik in gesprek raakte met een winkelier die onvoldoende biljetten van 5 Euro had. Ik merkte op dat veel winkels dat probleem hadden, waarop hij me vertelde me dat er te weinig biljetten zijn uitgegeven en dat je helaas bij de bank geen 20 briefjes van 5 kon halen. Bij zijn bank kon je er alleen 1000 tegelijk afnemen. 5000 Euro aan briefjes. Een abnormaal bedrag voor een kleine buurtwinkel. Verder vertelde hij dat een rolletje met 25 Euromunten 30 cent kost. Overigens kosten alle rolletjes munten 30 cent, dus 25 Eurostuivers en 25 munten van 2 Euro kosten beide 30 cent. Dat zijn dus behoorlijk dure stuivers. Hoe gek het ook klinkt: de winkelier moet geld kopen! Of natuurlijk zorgvuldig kasgeld bij elkaar sprokkelen. Ik krijg door zijn verhaal de indruk dat de banken het gebruik van kontant geld expres aan het ontmoedigen zijn. O ja; service was het thema.

Al eerder beschreef ik hoe mijn vader omstreeks 1972 boeken in Londen bestelde. De boeken ontving hij binnen een week; de rekening viel na 4 weken in de brievenbus. Betalen was simpel: gewoon een giroformulier invullen met het bedrag in engelse ponden; het bedrag werd binnen ongeveer een week overgemaakt, tegen de normale wisselkoers (destijds nog guldens). Prima service en makkelijk! Ik ben benieuwd of het ruim 40 jaar later met Sepa wel weer gaat kunnen.

Op je girorekening kreeg je rente: ongeveer 3%. De overschrijvingsboekjes waren kosteloos. Ook de pasjes waren gratis. De girodienst kreeg het inkomen uit de rente van het geld dat op die bank stond. De giro beschikt immers over een enorme berg geld en stuurt alleen maar briefjes rond waarop staat wat van wie is. Ondertussen blijft hun berg geld konstant. De Translink slimmerikken van de OV shitkaart doen het bijna net zo.

Zelf maakte ik graag gebruik van de kascheque van de Postbank, nu helaas verworden tot ING: daarmee kon je in het buitenland bij elk postkantoor geld opnemen ter waarde van maximaal 200 gulden per cheque. In voormalig Jugoslavië ontving je dan ca. 250.000 Dinar, in Duitsland ongeveer 170 D-mark enzovoort. Dat kon in elk postkantoor, ook bij het postloketje in een kruidenierswinkel in een petieterig klein dorpje in Wales, Ierland of Frankrijk; nooit was er een probleem. Het bedrag werd na ongeveer twee weken van je rekening afgeschreven.

Langzaam begon de afbraak van deze uitstekende service: ik herinner me de reclames in de geest van “kascheques, nu te gebruiken in wel 15 landen”. Het jaar daarvoor kon dat nog in 22 landen... en in Ierland maakte ik omstreeks 1990 vloekende en tierende toeristen mee die behalve kascheques geen betaalmiddelen hadden; ineens was het afgeschaft. Ik had er niks over gelezen! Thuisgekomen hoorde ik dezelfde ergernis van collega’s die in Frankrijk en Italië waren geweest.

Tegenwoordig kan je overal geld uit een flappentap halen. Veilig vind ik het niet om in een achterafstraatje in Praag (of Den Haag, Rotterdam etc.) geld te pinnen... Met een pasje dat nu per kwartaal een paar Euro kost (was dus ooit gratis).
En de rente was al heel gauw afgeschaft. Wil je rente dan moet je moeilijk zitten doen met overschrijvingen van en naar een spaarrekening. Gelukkig zijn er nu banken die de rente op de betaalrekening weer invoeren, maar zo makkelijk wissel je niet van bank, het is een heel gedoe. Tenzij je je banknummer zou kunnen behouden, net als een telefoonnummer.

En nu proberen ze het pinnen nog wat intensiever door onze strot te duwen, opdat de banken ons koopgedrag mooi kunnen analyseren en verhandelen. Veilig? Ammehoela. Bij Albert H. hebben ze trouwens weer wat verzonnen: bijna niemand gaat bij de “ hier alleen PIN” kassa betalen, dus nu hebben ze een “hier alleen kontant betalen” kassa verzonnen. Tijd om een andere grootgrutter te gaan bezoeken, lijkt me. Hoewel? Een paar dagen later was die kassa al weer “genormaliseerd”.

De Neus

Nee, het gaat niet over bekende personen met die bijnaam:
Al eerder scheef ik over het gebruik van de neus, naar aanleiding van de fraude in de vleeshandel en het vertrouwen in de houdbaarheidsdatum.

Eigenlijk is het heel eenvoudig: Ga gewoon voor jezelf eens na in welke winkels het lekker ruikt. Als ik langs de slager loop, kan ik –al is het nog zo een goede slager- niet vinden dat er een lekkere geur naar buiten waait. Idem bij de viswinkel. De groentewinkel en de bakker vind ik doorgaans aangenaam. Ook bevalt de geur in een sigarenzaak me wel. En een boekwinkel. En van die speciaalzaak met koffie en thee. De geur van het stemlokaal in de basisschool vind ik leuk. De penetrante wierookgeur in winkeltjes met Indaase spullen, ervaar ik meestal als viezig en bedompt, onaangenamer dan de slager. Bij de geur in een kroeg heb ik twijfel: de geur van verschaald bier vind ik niet lekker, maar het gegeven dat ik er een mooi vers glas kan verkrijgen lokt me toch naar binnen. Liever zit ik buiten op een terras.

Aan een gekookt ei kan je beter niet ruiken. Sommige lekker smakende kaas, zoals Tynjetaler, heeft een vage mestgeur. Kooklucht van spruitjes en bloemkool vinden de meeste mensen een beetje viezig, maar ik vind het niet heel erg onaangenaam.

Vreemd is dat als vlees en vis gebakken zijn de meeste mensen dat wel een lekkere geur vinden. Eigenlijk vindt men bijna alle gebakken produkten lekker: friet, hamburgers, bamihappen, vissticks, frikadellen, groentespies, wat er ook in mag zitten: gebakken ruikt het allemaal aantrekkelijk. Vandaar dat er misschien zoveel gebakken lucht wordt verkocht!

Die Cisca toch!

Gisteren was Cisca op de TV. U weet misschien: de roemruchte hoofdredactrice van tijdschrift “Opzij”. O wat was ze verontwaardigd over de tegenstrijdige boodschappen aan 65+ ers. Enerzijds moeten die langer doorwerken; anderzijds moeten ze plaats maken voor jongeren.
Zelf wilde ze graag doorwerken en dat deed ze ook, en was blij van bepaalde zaken verlost te zijn; ze noemde “functioneringsgesprekken” en nog wat zaken die je de bezigheid met je echte belangstelling belemmeren.

Maar ik was nogal verbaasd over haar houding; ze praatte net alsof het verboden is om na je 65-ste door te werken als je daar zin in hebt. Ze noemde een aantal bejaarde doorwerkers. Ze vertelde ook dat bekenden na haar 65-ste vroegen “of ze nu lekker aan het genieten was”. Nu het gekke: ze antwoordde “dat het wel even wennen was”. Moet ik nu echt geloven dat die behoorlijk assertieve dame zo iets gezegd zou hebben? Het lijkt me waarschijnlijker dat ze gezegd heeft “Ik ga zo lang ik het kan doen lekker door met mijn hobby”.

Ze bepleitte vooral dat doorwerken erg gezond was voor de geest. En daar gaat ze volgens mij de fout in. Sommige mensen met levendige geest willen misschien doorwerken. Ik vermoed dat mensen die doorwerken dat argument altijd hanteren als smoes voor hun doorwerken. Ik ben bang dat ze dermate vergroeid zijn met hun werk dat er voor hen daarbuiten niks mee bestaat. Ik zie dat als een gebrek aan fantasie. Ik ken dat wel; mensen die na hun 65-ste ineens in een zwart gat vallen als ze niet meer werken. Vooral als ze dertig jaar bij dezelfde baas hebben gezeten. Maar waarom zou dat voor iedereen gelden?
En daarbij vallen de fysieke voordelen van doorwerken ook nogal tegen als je straatmaker, metselaar  of opperman in de bouw bent. Of wat voor lichamelijk zwaar beroep je ook hebt. Misschien was Cisca dat als vrouw even ontschoten.

Ik heb nooit een hekel gehad aan mijn werk, maar er gaat wel veel te veel van mijn vrije tijd in zitten. Er is namelijk zo ongelooflijk veel meer op de wereld te beleven dan alleen de werkkring. Daar heb je dan als gepensioneerde eindelijk wat meer tijd voor. Blijf je liever werken? Volgens mij is dat absoluut niet verboden. Maar zit niet te drammen dat wat voor jezelf geldt, ook op anderen van toepassing is.

Eigenlijk begreep ik niet waarom ze zich niet druk maakte over echt belangrijke zaken, zoals bijvoorbeeld het onrecht dat vrouwen die hetzelfde werk doen als mannen nog steeds veel slechter betaald krijgen. Of het “glazen plafond”. Misschien wordt het tijd dat ze met pensioen gaat...

Elektrische auto’s #3

Maar zie:
Ik schreef op 2 oktober 2013 al over de veiligheid van elektrische auto’s (zie Elektrische auto’s #2)  en tot mijn verrassing word ik op mijn wenken voorzien van informatie; ik neem wat delen over uit een artikeltje dd 08 november 2013:

<quote>

En weer vliegt een Tesla Model S in de fik: koers daalt.
Voor de derde keer in twee maanden is een elektrische Tesla model S auto in brand gevlogen bij een incident op de openbare weg. Beleggers zijn er niet blij mee.

Incidenten die vragen oproepen over de veiligheid van elektrische auto’s liggen daarbij erg gevoelig. Afgelopen woensdag is voor de derde keer in twee maanden een Tesla Model S in brand gevlogen bij een ongeluk, zo meldt onder meer The New York Times.

De Tesla S raakte een losse trekhaak die op het wegdek lag. Daarbij werden de batterijen beschadigd en ontstond er brand. De eigenaar van de auto kon de wagen wel veilig tot stilstand brengen en bleef ongedeerd.

Brandende Tesla: Een vergelijkbaar incident vond plaats op 1 oktober in de Verenigde Staten en in Mexico vloog een Tesla S op 18 oktober in brand toen de bestuurder tegen een muur botste.

Ligging batterijen: Veiligheidsexperts wijzen er tegenover de NYT op dat het batterijpakket van de Tesla S relatief laag boven de weg hangt. Er zit wel een metalen plaat ter bescherming omheen, maar wellicht biedt die geen optimale bescherming tegen objecten die op de weg rondslingeren.

<unquote>

Haha! Wat een maffe opmerking “beleggers zijn er niet blij mee”! Nou, de bestuurders zijn dat vast ook niet! Hoe zou het met de garantie zitten? Zouden die piloten nog wel in zo een auto durven stappen?

Een losse trekhaak op de weg is ook wel weer eigenaardig, maar zo zie je maar dat je van alles kan overkomen. In elk geval weten we nu wat er gebeurt als de accus sluiting krijgen.

Nu maar afwachten tot er iemand met zo een auto in het water terecht komt. Gewoon rustig afwachten tot het kalf verdronken is, dan komen we vanzelf meer over de put te weten!

Overigens zie ik bij mij in de buurt al 4 parkeerplaatsen met laadpalen, maar ik zie er nooit een auto op aangesloten. Een conventionele auto zal er wel niet mogen staan. Zo kost het dus alleen maar parkeerruimte... lekker handig!

Rondom Dr. Kaviaar

Helaas kennen we allemaal de verhalen over slechte reparateurs van auto’s en elektronica: ik heb er zelf merkwaardige en voor de benadeelde klant nare voorbeelden van meegemaakt. Natuurlijk zijn er ook slechte dokters, kwaliteitsverschil lijkt me een menselijk verschijnsel. De jurist kan iemand prijzen als “primus inter pares” ofwel “de beste onder gelijken”. Ondanks dat er fouten worden gemaakt gaan we als klant niet uit van boos opzet; de meeste mensen doen gewetensvol en vakkundig hun werk. Immers, als hun werk niet deugt dan komen de klanten niet terug of krijgen ze er last mee. Wie kent niet de tegeltjes spreuk “Bent u tevreden, zegt het anderen, Hebt u klachten, zegt het ons”?

BNR radio interview, 31 oktober. Een kenner vertelt dat de oudere generatie artsen aan het uitsterven is. Dat type arts, boven de 50, dat zich autoritair opstelde en het beter wist dan de patiënt. Nu is het allemaal veel beter. De patiënt heeft immers internet en weet daardoor alles beter dan de dokter. “Mondiger” noemen we dat. Ik vraag me af waarom iemand die internet heeft nog naar de dokter gaat!

Jaja. Het werd gezegd door een letselschade expert. In een tijd dat aandeelhouders en verzekeraars bepalen welke behandeling je krijgt en welk middel ze vergoeden. Alle lof dus voor een dokter die op de TV vertelt dat hij een omweg bewandelt dan wel een administratieve smoes verzint om de patiënt te helpen... met als bijverschijnsel dat de steenrijke verzekeraar wordt getild. Nee, zo een dokter deugt niet!

De schade expert die zegt dat de dokter niet deugt: ik vind het maar een vreemde zaak. Vooral omdat het je gezondheid betreft: de meeste mensen vinden dat hun kostbaarste bezit. Kijk: als de radio gerepareerd moet worden dan gaan we naar een reparateur. Die maakt doorgaans niet mee dat de klant hem vertelt dat hij op internet heeft gevonden welke onderdeeltjes stuk zijn. Als de auto een probleempje vertoont gaan we ook naar een specialist.

Eventueel zou je met goed zoeken op internet een beetje kunnen uitvogelen wat er ongeveer aan de hand kan zijn, maar de meeste mensen laten het werk aan de vakman over. Die heeft er, net als de dokter, voor geleerd en heeft ervaring. Het menselijk lichaam is heel wat ingewikkelder dan een radio of auto. Als we als “mondige” klant niet eens de radio kunnen repareren, hoe zou je dat dan wel met je lichaam kunnen, en het dan beter weten dan de dokter?

Dat de kwaliteit van garages, radiozaken en dokters beter zal worden als verzekeraars en juristen hun werk gaan controleren: dat lijkt me de meest onzinnige gedachte die ik in tijden heb gehad! Ik verwacht dat alle controle uit die hoek er toe zal leiden dat men bij twijfel de patiënt niet zal behandelen omdat er wel eens iets mis zou kunnen gaan! Controle moet door onafhankelijke vakgenoten gebeuren. Het is waarschijnlijk zinvol om dokters een soort jaarlijkse APK keuring te laten ondergaan, maar dat vind ik van meer beroepsgroepen.

Ik vind dat men zal moeten aanvaarden dat er aan het leven een einde komt, net als een radio of auto op zeker moment “op” zijn. Het is onmogelijk om ieders leven tegen elke prijs tot in der eeuwigheid te rekken. Een dokter zal het einde moeten voorzien en de behandeling bespreken; dus zeker niet een verzekeraar! En in mijn geval zeker ook zonder bemoeienis van die moderne vorm van priester / dominee / humanist die tegenwoordig “ethicus” wordt genoemd.

Ter zijde nog wat: de betekenis van het begrip “mondig” ofwel “meerderjarig; in staat voor zichzelf op te komen” is volgens mij al enige tijd gedevalueerd tot “een grote bek hebben”.

Milieu geschiedenis

Heel, heel lang geleden leefde er eens... O nee dat is wat anders... Jaren geleden kende ik een gezin dat een auto had. Een Volvo stationcar. Zo een auto waarin mensen achterin heel veel spullen kunnen meenemen en dan met de kinderen een dagje vanuit de randstad naar de Veluwe rijden om daar lekker in de natuur te gaan fietsen. Zo een auto met op de grill heel stoer het symbool voor “mannetje” met het merk in de cirkel.

Achter op die auto zat een grote ronde sticker met de tekst die ongeveer luidde: “wij behandelen de wereld alsof we er nog eentje in onze achterzak hebben”.
Ik vond die tekst erg eerlijk; maar toch zou ik die sticker niet op mijn auto geplakt hebben, zeker niet als het zo een grote auto was. Ik zou dat tamelijk hypocriet vinden.

De gebruikers van de auto waren hoog opgeleide mensen, werkzaam in de psychologie. Juist omdat ze zo hoog opgeleid waren begreep ik die sticker niet echt. Ik vermoed dat een van de kinderen het ding er op had geplakt en de ouders er verder niet bij hadden nagedacht. Zelf zou ik zo een sticker op een fiets hebben geplakt.

Kijk, als mensen van wie ik verwacht dat ze hun hersens goed gebruiken de tegenstrijdigheid van sticker en model auto al niet in de gaten hadden, wat moeten we dan van de gewone burger verwachten... De sticker vertelt immers dat de automobilist best wel in de gaten heeft dat we de wereld aan het opsouperen zijn, maar dat hijzelf er toch even niks aan doet. En wat ook heel raar is: ik heb die mensen nooit gevraagd waarom die sticker er zat. In die tijd was het ook voor mij kennelijk een vriendelijke en onschuldig aandoende politiek correcte uiting.

“Rare jongens, die mensen” zoals Obelix heel, heel lang geleden zou zeggen.

Rabobank

Klopt dat, is de Rabobank zijn imago kwijt? Ik heb de indruk dat dit voornamelijk wordt geroepen door bronnen die de Rabobank liever niet als concurrent hebben. Het beeld dat ik van die bank had was: “Het is een coöperatie en ontstaan als boerenleenbank; die staan met beide benen op de grond”.

Voor mij zijn banken en hun bankmensen niet erg verschillend. De banknamen zijn in de loop der tijd nietszeggende samenstellingen geworden: Rabo; Amro; ASN, SNS, Ing... De enige conclusie die ik in de tijd van de bankencrisis kon trekken was dat een bank die niet aan de staatsinfuus hoeft te hangen het kennelijk beter doet dan die anderen. Die bank had toen kennelijk de zaakjes goed voor elkaar. “Slimmere bankjongens dan bij die andere banken die gered moesten worden” dacht ik. En “Ze denken daar kennelijk ook over lange termijn zaken”.

En nu hebben ze gerommeld met de Libor rente, een rente die de gewone burger niks zegt en waarvan hij nog nooit had gehoord. “Heel erg, het heeft invloed op de hypotheekrente en leningen en zo” roepen de kenners die nu proberen het allemaal uit te leggen. Ik denk dat er niet één “Familie Doorsnee” burger iets heeft gemerkt van hypotheekproblemen.

Tot dusver lijkt de Rabobank niet echt last te gaan krijgen van die boete, ze hebben zo te lezen geld zat. Meer geld dan die infuusbanken die voorlopig nog wel een tijdje bezig zijn hun schuld aan de staat af te betalen. Ik hoop dat de burger daar niet al te zeer meer onder zal lijden.

Wat mij bijzonder interesseert: aan wie moet de Rabobank die 774.000.000 Euro betalen? Na een beetje zoeken vond ik het volgende berichtje:

<quote NRC 2013-10-29>
Rabobank betaalt het Nederlandse OM zeventig miljoen euro, de Britse toezichtautoriteit FCA 105 miljoen pond (bijna 123 miljoen euro), de Amerikaanse CFTC 475 miljoen dollar (345 miljoen euro) en de Amerikaanse justitie 325 miljoen dollar (236 miljoen euro).
<unquote>

Hoe zouden ze die bedragen hebben berekend? En wat zouden de ontvangers er mee doen? Dat lijken me niet direct banken. Het Nederlandse OM is toch geen bank? De Amerikaanse justitie toch ook niet? De Britse toezichtautoriteit misschien? Hoe kunnen die verlies geleden hebben? Of gaan die het netjes verdelen over de slachtoffers? Dat zou ik wel eens van een kenner willen horen.

School

Ja hoor: het onderwijs moet beter! Er is taalachterstand en hoofdrekenen kunnen we ook niet meer. Kleinere klassen en beter geschoold personeel, dat moeten we hebben. Maar nu moeten alle kinderen met een “vlekje” samen met de “vlekkeloze” kinderen in dezelfde klas onderwijs krijgen. Nou: dat wordt dus niks.

De “gewone” kinderen, die school leuk vinden en graag wat willen leren, zullen gepest gaan worden door pesters die –mogelijk omdat ze de leerstof niet aan kunnen- een andere houding hebben. Dan zijn er ook de leerlingen die geen belangstelling hebben; die zullen zich gaan vervelen en de les verstoren met hinderlijk gedrag. Al zijn er maar drie klieren in een klas van 30, ze trekken zoveel aandacht dat de hele les er negatief door wordt beinvloed.

Het probleem is, dat de leerkracht de dwarsliggers en raddraaiers niet de school uit mag sturen. Het betekent ook dat de leerkracht geen tijd meer heeft voor de echte lesstof, maar bezig is met de pikorde in de klas te regelen. De goeden lijden dan onder de kwaden en het niveau zal dalen.

Ik was op de lagere en ook op de middelbare Dalton school. Daar werden de klassen ruwweg in drie groepen verdeeld: de makkelijk lerende kinderen, de kinderen die wat extra aandacht behoefden, en de kinderen die veel aandacht nodig hadden. Die aandacht had te maken met hun capaciteit om de stof in hun hoofd te krijgen, en niet met het oplossen van ruzies of hinderlijk dan wel asociaal gedrag! De tijd voor de extra aandacht werd gevonden door de makkelijke leerders extra werk te geven dat ze tijdens de les mochten maken. Of ze mochten alvast aan hun huiswerk beginnen.

Voor probleemkinderen waren er vroeger bijzondere scholen. Hele strenge voor de lastige kinderen –“Als je weer niet over gaat dan ga je naar de Tiemstra”- ; hele zorgzame voor de kinderen die andersoortige aandacht behoefden.
Ik heb alle begrip voor die Rotterdamse leraar die de raddraaiers de klas uit mieterde; dat leek heel wat opluchting en rust te geven voor de overige leerlingen. Ik denk dat die leraar wel ontslagen zal worden. Want tegenwoordig zijn de ouders de baas: die weten het namelijk beter. Ook als ze te stom zijn om voor de duvel te dansen, of beter: JUIST als ze te stom zijn om voor de duvel te dansen.