Spaakbeschermers

Wat geleden gehoord op BNR radio: er zijn veel ongelukken met peuters die botbreuken oplopen omdat onder andere hun voetjes tussen de spaken van fietsen komen. Een paar duizend gevallen per jaar, dat is niet mis. De geïnterviewde man verbaasde me door voortdurend over “spaakbeschermers” te spreken. Ik had alsmaar het gevoel dat er met dat woord iets niet klopte, maar omdat ik nog niet goed wakker was bleef dat gevoel op de achtergrond van het denken rondzoemen.

Natuurlijk! Bingo! Die dingen worden “Jasbeschermers” genoemd! Tenminste, zo werden ze door mijn opa en ook door mijn vader genoemd. Logisch: er moet een jas beschermd worden: immers, komt die tussen de spaken dan scheurt die, of je dondert omver met je fiets... Of in dit geval, kindervoetjes beschermen. Die spaken hoef je helemaal niet te beschermen, die zijn stevig genoeg om het zonder bescherming te stellen. Toch bleef die man consistent doorgaan met “aanbrengen van spaakbeschermers”, “repareren van beschadigde spaakbeschermers” en gelukkig ook “controleren of het kinderzitje met voetsteuntjes wel goed is bevestigd”.

Ik hoop dat dit soort begripsverwarring verder geen doorgang vindt. Anders worden de hekken in de dierentuinen “leeuwbeschermers” of “wolfbeschermers”, en een valhelm word een “wegdekbeschermer”.
Het deed me denken aan de tijd dat Zoetermeer enorm aan het uitbreiden was. Bouwbedrijven spraken van “De Hel van Zoetermeer”. Er werden tussen de stad en de A12 autoweg kunstmatige heuvels (van puin) aangebracht met bomen er op. Dat was om de Zoetermeerders te beschermen tegen het geluid van de snelweg. Ik vond het een win-win situatie: de automobilisten hadden zo geen uitzicht op die lelijke Zoetermeerse hoogbouw... maar dat vond men toch een rare gedachte.

Kortom: het komkommergehalte van het interview was, evenals van het voorgaande stukje tekst, hoogzomers. Toch kunnen ze beter die lullige kinderfietshelmpjes afschaffen, want, Hè Neeee, nu niet weer beginnen!