De Eerste Kamer heeft dinsdag ingestemd met het schrappen van artikel 147, het verbod op smalende godslastering, uit het Wetboek van Strafrecht. Jan de Wit, samen met D66-er Gerard Schouw initiatiefnemer van deze wet, reageert verheugd: ‘Het artikel leidde tot ongelijke behandeling, omdat ongelovigen zich hier niet op konden beroepen. De artikelen die iedereen in gelijke mate bescherming bieden tegen discriminatie, belediging, en haat zaaien, blijven gewoon bestaan. Het schrappen van dit artikel 147 is een juiste stap, het leidt tot meer duidelijkheid over de grenzen aan de vrijheid van meningsuiting.’
<unquote>
Ik weet niet of ik het eens moet zijn met dat schrappen. Mijn eerste gedachte was “hè hè, eindelijk zijn we van die onzin af”. Maar ik vermoed dat er nu wel een discussie is afgerond over wat nu eigenlijk het woord “smalend” betekent (= Blijk geven van minachting). Je mocht dus vroeger wel God lasteren, als het maar niet smalend was. Zou dat wel mogelijk geweest zijn?
Bescherming tegen discriminatie blijft gelukkig bestaan, omdat de aanhangers van welke religie dan ook, de niet-gelovigen of anders-gelovigen discrimineren. Er zullen nu misschien wel heel wat gelovigen voor de rechter gedaagd gaan worden.
Ik vraag me af wat er nu aan duidelijkheid over de grenzen aan de vrijheid van meningsuiting is gewonnen, behalve dan dat God is verdwenen. Zijn de grenzen nu kleiner of groter geworden? In elk geval was het oude artikel niet duidelijk over welke God het ging, terwijl er heel wat zijn. Ik vraag me ook af of het afleggen van een eed nu nog wel geldig is met uitspreken van de formule “Zo waarlijk helpe mij God almachtig”. We zullen zien.
Iets is in elk geval zeker: in de rechtszaal zal het niet voorkomen dat welke God dan ook als getuige zal komen opdraven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten