Moet ik dat soort lulkoek nou echt geloven? Wie ooit een vliegreis heeft gemaakt heeft zich vast mateloos gestoord aan telkens weer je gegevens verstrekken, je paspoort scannen, je kaartje met naam en zitplaats laten zien, en bij het instappen scheuren ze zelfs nog voor de zekerheid je gegevens van de ticket af. Vluchtnummer, stoelnummer, want ze willen graag weten wie er allemaal mee gaan. Voor als er wat vervelends gebeurt.
En nou wisten ze ineens niet wie er allemaal meegereisd hadden. Ik geloof er werkelijk geen bal van. Volgens mij weten ze binnen de kortste keren wie er mee was, wie diens ouders waren, waar je werkte, wat voor eigenaardige voorwerpen er in je bagage zitten, nou ja, bijna alles.
Waarom berichten ze niet gewoonweg dat ze omwille van de nabestaanden geen namen openbaar zullen maken? Dan worden die nabestaanden tenminste niet lastig gevallen door beroepsmatige verleners van psychische bijstand (de rekening volgt na de rouwperiode), advocatenkantoren, verkopers van grafkisten, zerken, uitvaarten, en weet ik veel wat voor aasgieren nog meer. Het leed van de nabestaanden wordt waarschijnlijk nu al vergroot door het mediageile “medeleven” en de krokodillentranen van “Belangrijke Nederlanders”.
update 22 juli: ik hoor op BNR dat de passagierslijst in een van onze dagbladen is gepubliceerd. Ik vind het schandalig. Eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Het is te erg.
update 25 juli: ik hoor op BNR dat er al zogenaamde "ambulance chasers" zijn gesignaleerd. Dit zijn (uit de USA?) overgewaaide letselschade advocaten die uiteraard voornamelijk op hun eigen gewin uit zijn en die de nabestaanden met agressieve verkooptechniek benaderen. Het geeft de Nederlandse letselschademensen een slechte naam. Ik dacht dat ik cynisch was, maar de werkelijkheid haalt me met gemak in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten