Dus gaan die bezorgers huis aan huis bellen tot er iemand open doet. Ach, een pakje voor de buren aannemen is toch geen probleem? Totdat het meerdere malen per week ging gebeuren dat er daarom bij mij werd aangebeld.
Nu, ik wil de buren heus wel eens helpen, maar ik heb geen zin om onbezoldigd een hulppostkantoor of distributiecentrum te beginnen! Want: de bezorgers zijn al voorzien van een stapeltje briefjes om bij het afleveradres in de bus te gooien en zijn dus helemaal ingesteld op een sociaal verplichte burenhulpvaardigheid. Zo te zien heeft de afdeling logistiek van het bezorgbedrijf dat dus al helemaal ingecalculeerd.
Ik heb eens een bezorger gevraagd hoe het zit. Hij vertelde dat hij van zijn baas moest proberen om het pakje ergens af te leveren. Anders moest het weer mee terug en opnieuw worden aangeboden op een andere dag. En daar hadden ze natuurlijk helemaal geen zin in. Mogelijk wordt de bezorger per afgeleverd pakje betaald, maar dat weet ik niet.
Gisteren was het weer zo ver. En ik werd het helemaal zat toen mij werd gevraagd ook nog te tekenen voor ontvangst! Mijn naam zetten voor ontvangst van een pakket van de buren. Ik kijk wel uit. De beteuterde bezorger zei “het is alleen voor onze administratie”. Nou, dan zet die bezorger zijn eigen handtekening er maar op! Ik verdom het verder. Dadelijk is het een verkeerd pakket. Of er is wat mis met de zending en klopt de handtekening straks niet met die van de klager.
Het vervelende is dat ook wel eens bestellingen worden afgeleverd die voor mij zijn. Niets is ergerlijker dan tijdens werk gestoord worden door de problemen van een bezorger die andermans post niet kwijt kan. Totdat de postbezorging weer de kwaliteit van vroeger dagen heeft – van voor de privatisering dus – doe ik een plakkaat op de voordeur waarop de mededeling “dat het postagentschap wegens reorganisatie per direct is opgeheven”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten