Zijn vrouw figureerde samen met zijn kinderen in een PvdA campagnespotje voor de Tweede Kamerverkiezingen. Ik vond dat spotje uiterst ranzig; Luuk Koelman verwoordde mijn gevoelens nauwkeurig in zijn column “Wie komt op voor Benthe Samsom?”. Je gehandicapte kind inzetten in je verkiezingscampagne beschouw ik als walgelijk. Ik vind het een soort kindermisbruik. Misschien is het in andere landen bon ton, of mogelijk wordt het de nieuwe trend, maar ik zal zeker nooit mijn stem aan een partij geven die dit toelaat. Ook omdat de PvdA geen socialistische partij meer is, “Het afwerpen van de ideële vleugels” hebben Koot & Bie al vele jaren geleden becritiseerd. Op partijen die het gezin als “hoeksteen” beschouwen stem ik uiteraard ook niet.
In een interview met de Volkskrant in maart 2012, toen hij net het partijleiderschap van Job Cohen had overgenomen, zei Samsom over zijn gezin: “Zij zijn deel van wie ik ben. In deze tijd stemmen mensen niet alleen op een politicus vanwege zijn ideeën. De kiezer wil ook weten wie die man is.”
Gelukkig, dat weten we nu ondertussen allang: die man is een doodgewone opportunistische salonsocialist. Wat zal zijn spindokter de pest in hebben! Een hele imagocampagne naar de kloten! Kan je weer overnieuw beginnen! Hier helpt zelfs een Jack de Vries niet meer. Ik ben benieuwd met welke nieuwe leider de PVDA de komende verkiezingen op de proppen komt.
Er zijn heel wat scheidingen in Nederland, in die zin is die van Samsom niet uitzonderlijk. Maar hij moest zijn gezin zelf zo nodig in de media presenteren, want dat was een deel van zijn persoonlijkheid. Dan moet hij niet verbaasd zijn dat zijn persoonlijkheid nogmaals langs de meetlat gaat. Kinderen willen namelijk ook dat je het voorleesverhaaltje helemaal uit leest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten