Het lijkt me dat de privatisering een heel eigenaardige consequentie kan gaan krijgen. Als het financieel wat minder gaat met een ziekenhuis, dan kan het de moeite waard zijn om patiënten niet te genezen, maar ziek te houden. De verzekeraar zal de kosten wel vergoeden, weet die immers veel? Ik neem aan dat artsen altijd wel een reden kunnen aanvoeren om een patiënt langer in bed te houden en nader onderzoek te doen; de patiënt zelf zal aannemen dat de arts het beste met hem voor heeft: de dokter heeft er immers voor geleerd.
In de tijd van de ziekenfondsen was er in Den Haag het Algemeen ziekenfonds “De Volharding”: dat was een soort vereniging met eigen ziekenhuis, eigen tandartsen in loondienst; eigen kraamkliniek; eigen apotheek; ook kon je een recept in een speciale “Volharding” brievenbus doen: de medicijnen werden dan aan huis gebracht door de eigen bezorgdienst. De tandartsapparatuur werd door het ziekenfonds bekostigd, behandelruimten werden door het fonds ingericht. Dit was allemaal erg efficiënt en zeer kostenbesparend. Dit fonds was uniek in Nederland.
Ten tijde van de privatisering werd dit fonds dus bestookt door juristen, want om maar wat te noemen: de apotheek was oneerlijke concurrentie van de reguliere apotheken. Zo werd de aanpak van de Volharding langzaam maar zeker afgebroken. De solidariteit van de leden moest om zeep.
Nu is al af en toe in het nieuws dat er waarschijnlijk nodeloze behandelingen en onderzoeken worden uitgevoerd. De eed van Hippocrates wordt wellicht gewijzigd in een “Eed van Hypocritus”. Zouden we uiteindelijk naar de werkwijze van de Volharding terugkeren? Ik kan het me niet voorstellen, want dan worden alle uitwassen van de privatisering, de profiteurs, de meeste managers en de aandeelhouders buiten spel gezet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten