Er wordt heel wat over gekletst, over discriminatie, ofwel "het maken van onderscheid". Want het mag niet. Althans, sommige soorten discriminatie mogen niet. Vooral die soort waarin groepen mensen worden weggezet onder een bepaalde noemer ofwel "het onrechtmatig onderscheid maken tussen mensen of groepen".
Raar: juristen die bepalen wat een onrechtmatig onderscheid is. Hun punt is: Discriminatie staat het grondbeginsel dat zegt dat alle mensen gelijk zijn, in de weg.
Daar begint het probleem al: het grondbeginsel deugt niet, want mensen zijn helemaal niet gelijk. Je zou wellicht beter kunnen vinden dat alle mensen gelijkwaardig zijn, maar gelijk zijn ze zeker niet. Mensen in gelijke omstandigheden gelijk behandelen, dat is ook een welluidende en bemoedigend klinkende zin. Maar het slaat nergens op: de omstandigheden zullen nooit exact gelijk zijn; en omdat ook juristen mensen zijn, zal hun oordeel wisselen met de omstandigheden en hun persoonlijke opvattingen. Zelfs zullen ze “met de tijd meegaan” zodat straffen voor hetzelfde vergrijp in de loop der tijd verschillend zullen uitvallen. Ook verschillen straffen per cultuur: ik hoor net op de radio dat Afghanistan de steniging weer wil invoeren als straf voor overspel. Ik geloof niet dat er veel Nederlanders zijn die daarvoor warm lopen.
Stel: 1] De winter komt er aan en ik wil een warme trui kopen. 2] Ik discrimineer niet, in de zin van “geen onderscheid maken”. Dan loop ik dus de eerste de beste kledingzaak binnen, pak de eerste de beste trui, reken af en klaar ben ik.
Iedereen begrijpt dat dit mallepraat is: men kijkt eerst eens rond in diverse winkels, men heeft een idee over de maat, het model, de kleur, de stof, het merk(je), de prijs en mogelijk nog meer aspecten. Iedereen discrimineert bij de aanschaf van een trui.
Kom je te werken bij een bedrijf, dan heb je collega’s. Iedereen kent de ervaring dat je met de één veel beter kan opschieten dan met de ander: dat is nu eenmaal de wisselwerking tussen al die verschillende mensen. Mensen zijn heel wat ingewikkelder dan truien, dus er zijn logischerwijze heel wat meer aspecten om als mens een ander mens te discrimineren. Psychologen vertellen dat je indruk van een ander al in de eerste drie seconden van de ontmoeting wordt bepaald! Ik hoop dat die eerste indruk nog bijgesteld kan worden! Immers: er is ook maar één kans op een tweede indruk. Enz.
Kortom: iedereen discrimineert de ander, maar men zegt dat doorgaans niet meteen hardop. Dat heeft ook weinig zin, want de ander zit niet bij je aan tafel om mee te eten. Maar mogelijk is dat wel, na een tijdje, als de discriminatie wederzijds gunstig uitvalt.
Niemand is gelijk aan een ander. Zelfs één-eiige tweelingen zijn niet precies gelijk. Al in de kleuterschool zal je kunnen waarnemen dat er groepjes ontstaan. Een groepje houdt bijvoorbeeld van balspelen, de onhandigen mogen er niet aan meedoen: pure discriminatie. En dat blijft zo, tot het eind van het leven. Iedereen discrimineert. De discussie over discriminatie zal dan ook nooit stoppen. Wel jammer, want er zitten een hoop zeurpieten bij die discussie... maar soms schrijft iemand er een boek over dat door velen erg leuk wordt gevonden, bijvoorbeeld: “Allemaal Nette Mensen”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten