Banken & Service??

Ik kwam op dit stukje omdat ik in gesprek raakte met een winkelier die onvoldoende biljetten van 5 Euro had. Ik merkte op dat veel winkels dat probleem hadden, waarop hij me vertelde me dat er te weinig biljetten zijn uitgegeven en dat je helaas bij de bank geen 20 briefjes van 5 kon halen. Bij zijn bank kon je er alleen 1000 tegelijk afnemen. 5000 Euro aan briefjes. Een abnormaal bedrag voor een kleine buurtwinkel. Verder vertelde hij dat een rolletje met 25 Euromunten 30 cent kost. Overigens kosten alle rolletjes munten 30 cent, dus 25 Eurostuivers en 25 munten van 2 Euro kosten beide 30 cent. Dat zijn dus behoorlijk dure stuivers. Hoe gek het ook klinkt: de winkelier moet geld kopen! Of natuurlijk zorgvuldig kasgeld bij elkaar sprokkelen. Ik krijg door zijn verhaal de indruk dat de banken het gebruik van kontant geld expres aan het ontmoedigen zijn. O ja; service was het thema.

Al eerder beschreef ik hoe mijn vader omstreeks 1972 boeken in Londen bestelde. De boeken ontving hij binnen een week; de rekening viel na 4 weken in de brievenbus. Betalen was simpel: gewoon een giroformulier invullen met het bedrag in engelse ponden; het bedrag werd binnen ongeveer een week overgemaakt, tegen de normale wisselkoers (destijds nog guldens). Prima service en makkelijk! Ik ben benieuwd of het ruim 40 jaar later met Sepa wel weer gaat kunnen.

Op je girorekening kreeg je rente: ongeveer 3%. De overschrijvingsboekjes waren kosteloos. Ook de pasjes waren gratis. De girodienst kreeg het inkomen uit de rente van het geld dat op die bank stond. De giro beschikt immers over een enorme berg geld en stuurt alleen maar briefjes rond waarop staat wat van wie is. Ondertussen blijft hun berg geld konstant. De Translink slimmerikken van de OV shitkaart doen het bijna net zo.

Zelf maakte ik graag gebruik van de kascheque van de Postbank, nu helaas verworden tot ING: daarmee kon je in het buitenland bij elk postkantoor geld opnemen ter waarde van maximaal 200 gulden per cheque. In voormalig Jugoslavië ontving je dan ca. 250.000 Dinar, in Duitsland ongeveer 170 D-mark enzovoort. Dat kon in elk postkantoor, ook bij het postloketje in een kruidenierswinkel in een petieterig klein dorpje in Wales, Ierland of Frankrijk; nooit was er een probleem. Het bedrag werd na ongeveer twee weken van je rekening afgeschreven.

Langzaam begon de afbraak van deze uitstekende service: ik herinner me de reclames in de geest van “kascheques, nu te gebruiken in wel 15 landen”. Het jaar daarvoor kon dat nog in 22 landen... en in Ierland maakte ik omstreeks 1990 vloekende en tierende toeristen mee die behalve kascheques geen betaalmiddelen hadden; ineens was het afgeschaft. Ik had er niks over gelezen! Thuisgekomen hoorde ik dezelfde ergernis van collega’s die in Frankrijk en Italië waren geweest.

Tegenwoordig kan je overal geld uit een flappentap halen. Veilig vind ik het niet om in een achterafstraatje in Praag (of Den Haag, Rotterdam etc.) geld te pinnen... Met een pasje dat nu per kwartaal een paar Euro kost (was dus ooit gratis).
En de rente was al heel gauw afgeschaft. Wil je rente dan moet je moeilijk zitten doen met overschrijvingen van en naar een spaarrekening. Gelukkig zijn er nu banken die de rente op de betaalrekening weer invoeren, maar zo makkelijk wissel je niet van bank, het is een heel gedoe. Tenzij je je banknummer zou kunnen behouden, net als een telefoonnummer.

En nu proberen ze het pinnen nog wat intensiever door onze strot te duwen, opdat de banken ons koopgedrag mooi kunnen analyseren en verhandelen. Veilig? Ammehoela. Bij Albert H. hebben ze trouwens weer wat verzonnen: bijna niemand gaat bij de “ hier alleen PIN” kassa betalen, dus nu hebben ze een “hier alleen kontant betalen” kassa verzonnen. Tijd om een andere grootgrutter te gaan bezoeken, lijkt me. Hoewel? Een paar dagen later was die kassa al weer “genormaliseerd”.