Nieuwsgierig

Ik ben verdraaid nieuwsgierig naar de kampanjes voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ik kan me met geen mogelijkheid voorstellen dat er nog inspirerende kreten zijn verzonnen: wat kan er immers eerlijker zijn dan Het Eerlijke Verhaal? Iets als “Nieuwe Inspiratie”? Welke partij, behalve wellicht de SP, kan nog in alle eerlijkheid het woord “sociaal” gebruiken?

Het is heel merkwaardig dat als het er op aan komt “de mense” toch gewoon op de oude vertrouwde regenten stemmen, alsof ze het een beetje zielig vinden dat die ineens op de achterbank zouden belanden. Vaak is het ook een angst voor verandering... als er over de SP wordt gesproken hoor je soms iets van veertig jaar geleden opduiken “dat is toch die partij van Mao?” net alsof het kiezersvolk ook 40 jaar geleden in de tijd is blijven stilstaan. Op dezelfde manier stil staan als sommige vastgeroeste bejaarden die nog altijd denken dat dhr. Drees nog bij de PvdA zit. Of dat zelfs de - naar mijn idee levensgevaarlijke wereldvreemde dwaas - Den Uyl daar nog steeds aan de touwtjes trekt.

Ik heb nog steeds de hoop dat de leerplicht na honderd jaar eindelijk eens vruchten gaat afwerpen: iedereen (nou ja, behalve dan die miljoen ongeletterden) kan nu partijprogramma’s lezen en zich een oordeel vormen. Iedereen kan zich nu  zelfstandig een mening vormen (daar begint mijn hoop te vervliegen) en partijbeloften vergelijken met daden (er vervliegt nu nog meer, want die spinfiguren zijn behoorlijk slim, die kunnen een seriemoordenaar nog omlullen tot een geliefde babysitter).

Maar goed. Ik heb nog steeds hoop. En ik ben toch weer nieuwsgierig. En ik ga hoe dan ook stemmen, al was het maar om in het stemlokaal in die lagere school de bijna vergeten geur van een gymzaal weer eens te ervaren.