Nu Bela Bartók (1881-1945)! Zijn tweede vioolconcert, dat ik voor het eerst hoorde op een draagbaar bandrecordertje van een vriend, ervoer ik als adembenemend mooi! Zo werd mijn belangstelling gewekt voor deze componist die achteraf bezien zijn tijd ver vooruit was. Die een opera componeerde die mij raakte! De eerste... en tot nu toe enige opera.
Zondag 4 mei bezocht ik in Antwerpen de opera “Blauwbaard” van Bela Bartók, zijn enige opera, gecomponeerd in 1911. De uitvoering werd verzorgd door de Vlaamse Opera en werd begeleid door het orkest van de Vlaamse Opera.
Mijn aandacht werd er op gevestigd door het gelukkig toeval dat ik een maand of wat meer geleden de Vlaamse radio beluisterde die een fragment van de opera liet horen (ter zijde: radio 4 is verworden tot een OH-zender). Ik kende het werk al van CD’s maar wilde het meteen in “real life” meemaken!
Wat heb ik genoten van de schitterende voorstelling! Met perfecte begeleiding van het Symfonisch Orkest van Opera Vlaanderen! Muziek waarvan men in 1918 nog meende dat die onuitvoerbaar was... (allemaal de schuld van Bach).Nog enkele dagen bleven klank en beeld in mijn gedachten: dat was eigenlijk een beetje storend voor de dagelijkse bezigheden...
Blauwbaard: de Slovaakse bas Stefan Kocan en Judith: de Litouwse sopraan Asmik Grigorian. Ongelooflijk hoe goed ze dit werk vertolkten. Ik vermoed dat de sopraan taalkundig een voordeel heeft omdat de opera in de Hongaarse taal is geschreven: Litouwen hoort bij de Fins-Oegrische taalgroep en die talen zijn verwant aan Hongaars.
De beelden harmonieerden tot mijn verrassing volkomen met mijn gevoel voor de sfeer. Een live videocamera (derde persoon op het podium) die een overhead projectie geeft van details van het gebeuren en van de expressie van de zangers. De deuren die Judith geopend wil zien: ze gaven uitzicht op wat mijn fantasie als geheel toepasselijk accepteerde. De prachtige verbeelding van “de landerijen” met behulp van een grote tafel met een miniatuurkermis en modeltreintje live gevolgd met een videocamera waardoor het miniatuur groot werd: de beelden worden boven het podium getoond. De ontroerende “tranen” vijvers met zwevende vissen en bellenblaas bellen... Zelfs de laatste deur waarachter zich de vroegere vrouwen van Blauwbaard bevinden “klopt”. Mogelijk vinden sommige bezoekers naakte vrouwen aanstootgevend (hoewel, in 2014?) maar het harmonieert 100% met de inhoud van de opera.
Gaat dat zien! Gaat dat zien! en Horen, natuurlijk! het kan nog tot 10 mei (als er nog plaatsen vrij zijn)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten